[....Hasreti ile kahrolduğum....]

Ve içimdeki o hüzün tutar kara geceyi
Yüreğimden kan sızar
gözlerimden hasret damlar
Ve gözlerin tutar,içimde hüznün kalleşliğini
Zehir olan bir insan kalbidir şimdi
Bir hayattır
Akreple yelkovan arasına sıkışmış
haykırışlarımın serseri yankısı vurur zalim hayata
İsyanım ıssız şehrin karanlık sokaklarında duyulur
hasreti ile kahrolduğum mutluluk
Kimbilir nerde?hangi sevdayla yoğrulur
Şimdi ne azrail duyar sesimi
Ne insanlık görür benliğimi
tabiî ki birde benliğinin farkında olan
ben varım…
Ve ben böyle dünyanın adaletini....

[[idare ederrheralde
Sefa